„Gazeta Chojeńska” numer 22 z dnia 31.05.2016
Prezentujemy tu wybrane teksty z każdego numeru.
Wszystkie artykuły i informacje znajdują się w wydaniu papierowym.

Wehikuł czasu

Kostrzyńskie schody do nieba

Schody prowadzące do nieistniejącego domu, metrowe mury będące niegdyś piętrowymi kamienicami, fragmenty glazury podłogowej, która widziała niejeden arystokratyczny bal - to pozostałości po dawnym kostrzyńskim starym mieście. Dla amatorów podróży w czasie nie lada gratką będzie spacer po jeszcze dobrze zachowanym przedwojennym bruku.
Trudno uwierzyć, że to ten sam fragment miasta, gdy przegląda się stare pocztówki, a następnie spaceruje po ówczesnej starówce. Nie bez powodu nazywa się ją Kostrzyńskimi Pompejami. Podobieństwo jest uderzające. Zniszczone w wyniku erupcji wulkanu starożytne miasto do dzisiaj działa na wyobraźnię turystów. Tej magicznej funkcji nie można odmówić i naszym nadodrzańskim ruinom. Działania człowieka podczas II wojny światowej były równie nieubłagane, jak siły natury sprzed 2 tysięcy lat.

Odtworzono w dwujęzycznej wersji tabliczki z nazwami nieistniejących już ulic

W 1945 roku Kostrzyn stał się jednym z ostatnich bastionów żołnierzy niemieckich. Bronili go zaciekle przed wojskami radzieckimi, które tą drogą próbowały dostać się do Berlina. Dwa miesiące zmagań skończyły się prawie całkowitym zniszczeniem miasta, a także zagruzowaniem go na kilkadziesiąt lat.
Dzisiaj spacerujący uliczkami Kostrzyńskich Pompei mają dwie drogi do wyboru: obraz ze starych pocztówek albo uruchomienie wyobraźni. Wehikuł czasu w tej drugiej okoliczności nie jest czymś zupełnie niemożliwym, a wręcz wskazanym.
Marta Walkowiak
(fot. rr)

do góry