„Gazeta Chojeńska” numer 12-13 z dnia 22.03.2016
Prezentujemy tu wybrane teksty z każdego numeru.
Wszystkie artykuły i informacje znajdują się w wydaniu papierowym.

Korczak z Gombrowiczem

70-lecie obchodziła 18 marca chojeńska szkoła, która przez ponad pół wieku funkcjonowała jako podstawówka, a teraz jako gimnazjum. Polska szkoła podstawowa w Chojnie (wtedy miasto nazywało się przejściowo Chojnice) zaczęła funkcjonować już 1 września 1945 roku w nieistniejącym dziś budynku przy ul. Mieszka I. W marcu następnego roku (a więc równo 70 lat temu) przeniosła się do większego, obecnego obiektu przy ul. Szkolnej 15 (wówczas Szpitalnej). 23 lutego 1963 roku placówce nadano imię Janusza Korczaka. Był to efekt starań ówczesnego dyrektora Mariana Spławskiego, który kierował szkołą ponad 20 lat, podobnie jak później Zbigniew Stochnij. Po reformie oświaty pozostało tu tylko gimnazjum (noszące nadal imię Korczaka), a jedyną podstawówką w mieście stała się szkoła w dzielnicy Lotnisko.

Licznych gości przywitała Wioletta Jesiołowska - dyrektorka gimnazjum. Marian Cebrat z Zachodniopomorskiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych odznaczył sztandar szkoły medalem tej organizacji. Odsłonięto upamiętniający jubileusz kamień z cytatem z Korczaka: „Lata dziecięce są górami, z których rzeka życia bierze swój początek, rozpęd i kierunek”.

Aleksandra Bałachowska

Następnie w auli dr hab. Radosław Skrycki (absolwent tej szkoły) wygłosił wykład o długiej i bogatej historii oświaty w Chojnie oraz w poprzednich wiekach, gdy miasto nazywało się Königsberg, a jego szkoły były w praktyce małymi uczelniami wyższymi. W kolejnym punkcie organizatorzy zaprezentowali bardzo urozmaiconą część artystyczną. Absolwentka chojeńskiej szkoły oraz Akademii Muzycznej w Poznaniu - sopranistka Aleksandra Bałachowska wykonała kilka pieśni i arii. Na koniec szkolna grupa teatralna Fanaberia pod kierunkiem polonistki Bożeny Rusak przedstawiła inscenizację fragmentów książki „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza. Przygotowano najsłynniejszy fragment powieści, czyli lekcję polskiego. Przesłanie (mocno aktualne) jest takie, że patrzenie na tradycję bezrefleksyjnie i na kolanach bardziej od niej odstręcza niż przybliża. Jako że bohaterem tej sceny był Słowacki, więc uczniowie pokazali też fragment jego „Balladyny”, a na koniec zaśpiewali znaną piosenkę „Zawsze patrz na jasną stronę życia” ze słynnego filmu Monty Pythona „Żywot Briana”. Jednym słowem - był to repertuar raczej niecodzienny jak na dzisiejsze szkolne przedstawienia.
Tekst i fot. Robert Ryss

do góry